Karşıyaka - Orduspor

Geçen hafta Manisalılar'ın yaptığı terbiyesizlikten burada bahsetmiştik . Bu hafta ise İzmir'e ta Karadeniz'den konuk gelen Orduspor sahaya bu pankartla çıktı.(Acınızı Paylaşıyoruz) Bu pankartın Karşıyaka için gerçek anlamı şuydu: " İzmir kardeşliği, Ege dostluğu dediğin aslında göt ayağıdır."

İzmir'in hep lobisizliğinden bahsederler de başka birşeye akılları ermez buralarda insanların.Ya da ermek istemez.İzmir'in en büyüksorunu lobisizlik değildir.İzmir tek lobisi vardır yıllardır.O da Altay'dır.Altay dışındakilerin, özellikle Karşıyaka'nın ise daha şehir sınırlarından çıkmadan bolca kuyusu kazılır.Henüz kendi şehrinden çıkamıyorken bir üst lige çıkmak ne zordur siz düşünün.

Maç başlamadan 20 dk önce 5 Ordulu'nun sahaya inip Karşıyaka tribünlerine çiçek vermesi, iki takımın elele tribünlere çağırılması ve hatta Ordusporlu kardeşlerin maçtan önce Özgür Soylu'nun kabrini ziyaret etmesi doğal olarak kanla beslenen medyada yer almadı.

Neden yer alsın ki?Bu haberler prim yapmaz.Nerde kavga nerde kan orda medya.Vampir misali kanla beslenebilir ancak. Halbuki Giresun deplasmanına giderken rahmetli, Ordulu arkadaşlarını ziyaret etmiş ve en kısa zamanda görüşme sözü almış.Kısmet böylesiymiş demek ki.

Maç boyu Karşıyaka tek kale oynamış, yıllar sonra şampiyonluk ruhu yakalanmış, zor da olsa istenen 3 puan alınmış, bunlar benim için önemli değil.Benim için önemli olan futbolun sadece renkler peşinde koşmak olmadığı, mevzu bahis bir insan canı olunca tüm renklerin siyaha döndüğü, hiçbir sevdanın bir insan canından daha kıymetli olmadığıdır...