Karşıyaka başlı başına, kim oynarsa oynasın, zemine ve rakibe bakmadan ısıran basan yoran bir takım kimliğine büründü artık. Bugünki zeminde 90 dakika basmak demek kuru bir zeminde 130-140 dakikalık kondisyona sahip olmak demek. Öncelikle kredi Reha Kapsal'a gider. Nerdeyse pozisyon vermeden böyle bir zeminde goller kaçırıp -benim kabul etmediğim- bir penaltı ile maçı almak bile çok büyük başarı. Hele ki rakibin seninle aynı puanda olduğunu ve sezonun son maçı o deplasmana gidileceği düşünülürse daha da önem kazanıyor. Karşıyaka bugunki sonuçla lider Kasımpaşa'yı yakaladı maç fazlasıyla. Yarın Manisa'nın Ordu karşısındaki olsası mağlubiyeti Yeşil-Kırmızı'ların ilk yarıyı ilk ikide bitirmesini sağlayacak. Bu takım iyi yolda. Devre arası yapılacak iki nokta transfer Karşıyaka'nın sezon sonuna kadar ilk iki için mücadele etmesini sağlar, hersene oldugu gibi bu senenin ikinci yarısında maddi sorunlar pörtlemezse...
"Atan Alır" da o çocukluk anlarının önemli bir kuralıdır. Gerçek hayattan olması biçimiyle Fırat'da da karşılık bulur. Fırat ki zaten mahallede mecbur kalınmadıkça oyuna alınmaz. Hayatın yedek kulübesinin en tatlı simgesidir o. "En birinci"yeniktir. Hayalindeki"Uçmalı"kalecidir. 
